Waarom kost keuzevrijheid meer premie?

Bij een Zorgverzekeraar kunt u kiezen tussen een naturapolis en een restitutiepolis. Bij de naturapolis hebt u recht op hulp, het oude ziekenfondssysteem. Bij de restitutiepolis betaalt u de hulp zelf en krijgt vervolgens de kosten vergoed, vroeger de particuliere polis.
De naturapolis is goedkoper dan de restitutiepolis. Het verschil bedraagt ongeveer 5%. Bij een gemiddelde premie van 90 respectievelijk 95 euro kan dat per persoon dus oplopen tot zo'n 60 euro.

Naturapolis goedkoper dan restitutiepolis
Dat de naturapolis goedkoper is verklaren verzekeraars uit een verschil in keuzevrijheid voor de consument. Bij de naturapolis is de verzekerde verplicht gebruik te maken van de diensten van door de verzekeraar gecontracteerde hulpverleners en instellingen. Bij de restitutiepolis ben je als consument vrij om te kiezen. Het verschil in de prijs van de verzekering wordt volgens de officiële lezing bepaald doordat verzekeraars op kwaliteit en op prijs selecteren en dat dit dus uiteindelijk goedkoper is.
Uit onderzoek van de consumentenbond, de Ouderenbond ANBO en de Consumentenfederatie NPCF blijkt dat die kwaliteits- en prijsselctie in de praktijk niet plaats vindt. Mensen met een naturapolis hebben in beginsel net zoveel keuze als mensen met een restitutiepolis. Dus is het logisch dat de grote meerderheid kiest voor een naturapolis.

KeuzevrijheidMaar als het argument van de verzekeraars voor lagere premie namelijk een beperking van keuzevrijheid geen hout snijdt waarom dan dat premieverschil?
Denkt u dat er werkelijk lagere kosten zijn bij de naturaverzekering? Mijn opvatting is dat de werkelijkheid juist omgekeerd is en dat de gemiddelde kosten voor een restitutiepolis lager zijn dan die voor een naturapolis. En dat het verschil dus onterecht is!

Kostendeclaratie
Voor die opvatting zijn een aantal argumenten.
De eerste is dat mensen met een restitutiepolis minder declareren dan hulpverleners doen. Dat verschil zit in het feit dat verzekerden niet alle kosten declareren. Dat kan uit nonchalance zijn. Het komt ook omdat de opbrengsten hoger moeten zijn dan de kosten. De bureaucratie die bij het declareren hoort betekent dat mensen betaalde kosten dus niet declareren.
Het tweede argument zit in de vertraging die veelal zit in de kostendeclaratie door de verzekerde. Het indienen van een rekening blijft vaak liggen, mede als gevolg van eigen risico's. Bij de naturapolis worden alle kosten gedeclareerd en bij voorkeur zo vlug mogelijk.

Controle op de declaratie
Het derde argument is dat de controle op de declaratie door de individuele verzekerde wel gedaan kan worden en ook wordt! Zorgverzekeraars hebben op dat punt nauwelijks of geen mogelijkheden.
Uit eigen ervaring weet ik dat hulpverleners en hulpverlenende organisaties meer ruimte hebben bij het declareren bij de naturaverzekering dan wanneer de declaratie naar het individu gaat! En dan heb ik het niet eens over de fraudegevoeligheid van het naturasysteem.

KwaliteitHet belangrijkste argument is echter het volgende en betreft kwaliteit.
Verzekeraars kopen volgens eigen zeggen in op kwaliteit. Maar wat verstaan ze daaronder? Is dat de kwaliteit van de hulpverlener of de hulpverlenersorganisatie? Gaat het om opleiding, ervaring, organisatieopzet? Gaat het om zorgkwaliteit?
Of gaat het om het resultaat voor de klant? Gaat het om doeltreffendheid van het samenspel tussen arts of therapeut enerzijds en u en ik aan de andere kant?

Doeltreffendheid
Als voormalig directeur van een zorgverzekeraar heb ik veel onderzoek gedaan op dat terrein. En één ding weet ik zeker: zonder inzet en betrokkenheid van u en mij is gezondheidszorg niet doeltreffend en zeker niet doelmatig. Doeltreffendheid (of effectiviteit) is er pas als het door de klant gewenste resultaat wordt bereikt. En alleen zorg van een hulpverlener kan nooit tot een door de klant gewenst resultaat leiden. Daar zijn inspanningen van u en mij als klant voor nodig!
En hoe kan de verzekeraar die kwaliteit vaststellen of bewaken zonder ooit mij als klant daarnaar te vragen?
Kern is derhalve of u en ik zelf verantwoordelijkheid dragen voor onze gezondheid en in geval van problemen of ziekte werken aan herstel.


Klanten maken restitutiestelsel goedkoper dan natura.
Doeltreffend werken aan gezondheid kan alleen op basis van samenspel tussen u en ik en de deskundige hulpverlener. Als het gewenste en beoogde resultaat niet bereikt wordt is er geen doeltreffendheid en dus ook zeker geen doelmatigheid. Dus ook geen kwaliteit! Klanten bepalen derhalve of gezondheidszorg doeltreffend en doelmatig is.
En ligt het niet voor de hand dat er een verschil in verantwoordelijkheidsbesef is tussen mensen die bewust kiezen voor een restitutiepolis en mensen die zich afhankelijk maken van een zorgsysteem?

Verzekeraars laten geen bewijs zien!
Geen verzekeraar heeft ooit betoogd en zeker geen cijfers laten zien, dat de kosten voor een restitutiepolis in werkelijkheid ook hoger zijn dan bij een naturapolis. Het is op grond van bovenstaande meer dan aannemelijk dat eerder het tegengestelde aan de hand is en dat het restitutiesysteem voor de verzekeraars niet alleen extra premie oplevert maar ook goedkoper is dan het naturastelsel.
Daarmee zitten we aan de wortels van het systeem en aan het belang van de verzekeraars. En die zullen daar niet blij mee zijn!